De omstandigheden en de gebeurtenis
Op 26 mei reed een man met een minibus door een menigte supporters die de winst van Liverpool in de Premier League vierden. Tijdens deze rit raakte hij meer dan 130 mensen en kwam tot stilstand nadat een omstander in het voertuig stapte en het in de park zette. Het voertuig bleef boven de lichamen van slachtoffers liggen.
Rechtszaak en veroordeling
Op dinsdag werd de dader, Paul Doyle (54), door de rechtbank veroordeeld tot meer dan twintig jaar gevangenisstraf. De rechter, Andrew Menary, uitte zich scherp over de gebeurtenis in de Liverpool Crown Court. Hij gaf aan dat de beelden schokkend waren en dat het nauwelijks mogelijk was de omvang van de schade in woorden te vatten. De rechter beschreef dat Doyle herhaaldelijk bewust met hoge snelheid op groepen fans was ingereden.
Gedurende de twee dagen van de zitting hield Doyle bovendien tranen, terwijl het Openbaar Ministerie de situatie ondersteunde met ingrijpende videobeelden en emotionele verklaringen van tientallen slachtoffers voorlas.
Bekentenis en motief
Vorige maand bekende Doyle schuld aan 31 aanklachten, waaronder gevaarlijk rijgedrag en meerdere pogingen of het veroorzaken van zwaar lichamelijk letsel en moedwillige wonden. Het OM stelde dat Doyle zijn voertuig had gebruikt als wapen om door de mensenmassa te rijden, die volgens ooggetuigen verschrikt waren omdat zij dachten dat zich een terroristische aanval ontwikkelde.
De verklaringen van de slachtoffers geven aan dat Doyle’s rage voortkwam uit frustratie omdat hij niet snel genoeg kon rijden om een familievriend, die de parade had bezocht, op te halen. Volgens het OM werd Doyle boos omdat hij geen controle had over zijn emoties, en dat leidde tot de rampzalige gebeurtenis.
Uitspraak van de rechter en de schade
De rechter verwierp Doyle’s verklaring dat hij in paniek was geraakt. Tijdens de arrestatie verzegde Doyle: “Ik heb zojuist het leven van mijn familie verpest,” aldus het OM. Echter, de impact van zijn daad was veel breder dan dat. Verschillende slachtoffers vertelden over de blijvende gevolgen. Zo verloor een 16-jarige jongen, die nog steeds nachtmerries had, zijn stage als timmerman doordat hij zich niet kon concentreren. Een andere man van 23 moest opnieuw leren lopen en een vrouw uit de regio zei dat het Liverpool-accent haar nu angst bracht. Een vrouw, wiens dochter een fervent Liverpool-supporter was, kon de wedstrijden niet meer bekijken vanwege de herinneringen.
Zoals Susan Farrell zei: “Het zien van de rode shirts en het horen van de chants zijn ondraaglijke herinneringen aan die dag.”