Wat als je telefoon niet één, niet tien, maar 28.000 jaar opgeladen kon blijven? Het klinkt bijna als sciencefiction, maar in 2025 zijn we dichterbij dan ooit. De Californische startup NDB werkt serieus aan batterijen, gemaakt met behulp van uitgewerkt kernafval. Het klinkt gewaagd, misschien zelfs een tikje eng — toch wijzen de eerste studies op een verassende haalbaarheid. Maar hoe realistisch is dit futuristische plan nu echt voor ons, hier in Nederland?
AA-batterijen: aan het eind van hun bestaan?
De eeuwige batterij: grafiet uit kerncentrales
Iedere week duiken er wel berichten op over ‘revolutionaire’ accutechnologie. Toch zit er aan het ontwerp van NDB een heel eigen verhaal. Hun idee: het omzetten van grafiet, een restproduct uit kerncentrales, naar diamanten die radioactieve koolstof (C-14) bevatten. zo’n batterij krijgt nóg een beschermlaag uit de stabiele en veilige C-12-isotoopdiamant.
Het resultaat? Minieme straling en een behuizing die veilig is voor mens en dier. Stel je het in als een AA- of AAA-batterij in je afstandsbediening of apparaat – alleen hoef je deze (bijna) nooit te vervangen. De levensduur? Tot wel 28.000 jaar, aldus NDB zelf. ja, daar schrik je wel even van als gewone consument — een batterij die uitstijgt boven je hele familiegeschiedenis.
Wat zouden zulke batterijen betekenen voor ons?
- Aanzienlijke vermindering van elektronisch afval — wie herkent niet de lade vol lege batterijen?
- Minder afhankelijkheid van fossiele brandstoffen en traditionele mijnbouw
- Potentie om het klimaat te ontlasten: kernafval kan nu opnieuw nuttig worden ingezet in plaats van – ouderwets – ondergrond opgeborgen
En natuurlijk: zuinig omgaan met wat we al hebben — een waarde waar Nederlanders wel raad mee weten. Wie ooit bij HEMA-batterijen in de aanbieding heeft gekocht, weet het is lastig om écht duurzame alternatieven te vinden.
Zijn ze wel écht veilig?
Safety first, zeker met kernafval. Niet voor niets worden deze resten in Nederland zwaar beveiligd opgeslagen — denk aan de faciliteiten van COVRA in Zeeland. Wat als commerciële bedrijven straks tonnen uitgewerkte brandstof mogen verwerken? De wetenschap — Universiteit van Bristol doet hier al jaren onderzoek naar — benadrukt dat het proces met extreem strenge beschermingslagen werkt. Maar eerlijk: grootschalige toepassing vraagt nog om flink wat testen en Europese regelgeving. Je stopt tenslotte niet zomaar kernafval in een batterij van je Kinderdijkse zaklamp.
Misschien zien we deze batterijen eerst in ruimtevaart- of medische toepassingen, voor ze doorsijpelen naar alledaagse apparaten. De weg is lang — maar de kans dat je over een paar decennia nooit meer naar je batterijlader hoeft om te kijken, is ineens een stuk minder vergezocht dan vijf jaar geleden.
Kortom: een Nederlandse woonkamer met batterijen uit kernafval klinkt bizar, maar houdt de ontwikkelingen in de gaten. Wie weet bewaren we straks AA’s niet meer in het keukenlaatje, maar geven we ze door van generatie op generatie. Een stukje toekomst, gewoon uit Californië.