Een gruwelijk spoor op de plaats delict
Op 10 december 1945 werd een moordzaak geopend nadat politieagenten een schokkende boodschap constateerden op een muur, geschreven in lipstick. Het slachtoffer, Frances Brown, een vrouw uit Chicago, werd in haar appartement aangetroffen met meerdere steekwonden en schotwonden. De boodschap op de muur luidde: “Voor de hemelvaart, vang me voordat ik meer dood, ik kan mezelf niet onder controle houden.”
Vergelijkbare incidenten en verbanden
Zes maanden eerder was er al een soortgelijke moord op een andere Chicago-vrouw, Josephine Ross. In overeenstemming met de zaak Brown was er bij haar geen waardevol bezit weggenomen uit haar woning. Kort daarna, in januari 1946, werd een zesjarig meisje ontvoerd en vermoord. Hoewel de politie de verschillende zaken snel aan één verdachte probeerden te koppelen, waren de bewijzen niet altijd overtuigend.
Onderzoek en arrestatie
Na het ondervragen van 370 verdachten, onder wie enkele onder marteling, werd uiteindelijk een 17-jarige jongen gearresteerd wegens een poging tot inbraak. William Heirens werd zes dagen lang ondervraagd, waarbij hij werd geslagen, uitgehongerd en drugs gebruikt. Tijdens het gebruik van verdovende middelen sprak hij over een andere jongen genaamd George Murman, die volgens hem de misdaden beging.
Een zoektocht bij diens familie en vrienden bracht geen resultaat op, waarop de politie concludeerde dat George een alter ego was dat Heirens voor zichzelf had gecreëerd. Men stelde dat dit split consciousness hem in staat stelde zich psychologisch te distantiëren van de misdaden die hij had gepleegd.
Forensisch bewijs en twijfel
Een gedeeltelijke vingerafdruk, gevonden bij de plaats delict van Frances Brown, leek Heirens niet uit te sluiten als verdachte. Echter, de afdruk was zo vuil dat twee derde van de bevolking erop zou kunnen lijken. Gezien de twijfel en overtuiging dat hij schuldig was, boden Heirens’ advocaten een deal aan met de aanklagers: indien hij schuldig zou bekennen, zou hij de elektrische stoel ontlopen en in plaats daarvan levenslang krijgen.
Onder supervisie van zijn advocaten formuleerde Heirens een bekentenis, gebaseerd op details uit de Chicago Tribune. Hoewel er 29 inconsistenties waren tussen zijn verklaring en de feitelijke zaak, negeerden de politie deze. Heirens verklaarde later dat hij zich had beklaagd om zijn leven te redden.
De nasleep en hypothetische vraagstukken
Na zijn veroordeling vroeg de lokale sheriff of het meisje dat hij had bekend te hebben vermoord, Suzanne Degnan, had geleden. Heirens antwoordde: “Ik kan niet zeggen of ze heeft geleden, sheriff Mulcahy. Ik heb haar niet vermoord.” Hij voegde eraan toe: “Vertel meneer Degnan dat hij voor zijn andere dochter moet zorgen, want degene die Suzanne heeft vermoord, loopt nog vrij rond.”
Heirens bleef de langstgestrafte gevangene in de geschiedenis van Illinois tot aan zijn dood in 2012.